DZIEJE KLASZTORU

Według tradycji klasztor w Regensburgu założony został w 1126 roku przez trzech braci z rodu hrabiów „von Bibereck": Bertolda, hrabiego z Bibereck, Conrada, biskupa z Chur i Siegfried, kanonika z Augusty. Pierwsi Premonstratensi przybyli z pobliskiego klasztoru z Ursbergu. Osiedlili się na równinie a po krótkim czasie przenieśli się na wzgórze klasztorne. Rozrastający się klasztor w Regensburgu został podwyższony do tytułu opactwa w 1444 roku, a w 1544 roku otrzymał polecenie podporządkowania się bezpośrednio pod władze cesarza. Przezwyciężył zniszczenia i dewastacje wojny chłopskiej, nieład reformy Martina Lutra i nędze wojenną trzydziestu lat. W 18 wieku trzej wielcy opaci Schwaninger, Geisler i Lienharth stworzyli świat baroku, który możemy zobaczyć jeszcze do dnia dzisiejszego. Blisko 1732 roku rozpoczyna się budowa budynków opactwa ze strony zachodniej. Pierwszy kamień fundamentalny kościoła w części wschodniej zostaje złożony w 1752 roku, natomiast w 1758 roku prace przy budowie zostają ukończone wraz z jego konsekracją. Południowa strona gmachów klasztornych zakończona zostaje w 1766. Roggenburg staje się w pełni kwitnącym opactwem. W XVII wieku wszystkie kościoły parafialne i filialne z terytorium opactwa zostają na nowo odbudowane i zdemontowane. W kolejnych latach zostają uczynione jednakże wielkie szkody dla klasztoru przez zbiegłych uciekinierów z Francji, z powodu nieładu wojennego i grabieży. po pojednaniu w Lunéville nie można było już zahamować laicyzacji.
 
W 1802 roku klasztor zostaje zawładnięty przez żołnierzy bawarskich, opat zwolniony z wszystkich obowiązków, a opactwo z 36 braćmi kanonikami zostaje zamknięte. 180 Lat później po laicyzacji premonstratensi powrócili do swego poprzedniego klasztoru. Opactwo „Święta Maria" w Windbergu w Bawarii przejęło parafię w Roggenburgu w 1982 roku. Częścią tej inicjatywy było odtworzenie klasztoru na nowo. Od tamtej pory młodzi bracia starali się ożywić i przywrócić stare tradycje.

BUDYNEK KLASZTORNY

Budynek ten mieści jadłodajnię w stylu rokoko, bogatą w ozdobne stiuki oraz starą bibliotekę z artystycznymi rycinami i potężne malowidło umieszczone na suficie, malarza klasycznego Konrada Hubera. Obie te sale udostępnione są dla zwiedzających pod opieka przewodnika. Byłe pomieszczenia dla duchownych w zachodnim skrzydle z antycznym salonem, komnatą gościnną i apartamentem dla opata rządzącego jak również komnaty cesarskie i byłe biura, przeznaczone są dziś na urząd doradztwa, szkołę podstawową i muzeum klasztorne.